Węglik wolframu, znany również jako węglik spiekany, jest stosunkowo cennym materiałem, który ma kluczowe znaczenie w wielu procesach produkcyjnych. Większość procesów obróbki metali wykorzystuje płytki z węglika wolframu jako końcówki narzędzi, ponieważ węglik spiekany ma doskonałą twardość i odporność na ciepło, idealne do wiercenia, wytaczania, kształtowania i formowania metalowych przedmiotów. Większość nowoczesnych frezów czołowych, narzędzi tokarskich i frezów palcowych wykorzystuje te narzędzia skrawające.

Jak powstają wkładki z węglika wolframu?
Zakłady produkcyjne i obróbcze, które wykorzystują płytki z węglika wolframu do obróbki narzędzi o dużej prędkości, zazwyczaj przechodzą przez tysiące płytek każdego roku. Operatorzy maszyn codziennie pracują z wieloma płytkami, opierając się na złożonym połączeniu składu chemicznego i geometrii, aby zapewnić krawędzie skrawające potrzebne do precyzyjnej i szybkiej produkcji. Zrozumienie sposobu wytwarzania płytek węglikowych i wpływu procesów produkcji płytek na ich możliwości może pomóc operatorom maszyn i producentom lepiej zrozumieć stosowane przez nich narzędzia i ogólne procesy.

Płytki z węglika wolframu składają się z węglika spiekanego, który jest wykonany z połączenia kobaltu i węglika wolframu. Twarde cząstki węglika wolframu we wkładce nadają wkładce odpowiednią twardość, a kobalt działa jako środek wiążący, mocno utrzymując materiały razem. Wielkość zastosowanych ziaren wolframu wpływa na twardość płytki; większe ziarna (3-5 mikronów) dają w rezultacie bardziej miękkie, szybciej zużywające się materiały płytek, podczas gdy małe ziarna (poniżej 1 mikrona) dają wyjątkowo twarde, odporne na zużycie płytki. Im twardszy wkład, tym bardziej będzie kruchy. Podczas obróbki metali o wyjątkowej twardości zwykle stosuje się twardsze płytki o mniejszych ziarnach, natomiast bardziej miękkie płytki są najczęściej stosowane w procesach obróbki skrawaniem przerywanym, które wymagają mniej kruchych i twardszych materiałów na płytki. Stosunek kobaltu do węglika wolframu wpływa również na poziom twardości wkładek węglikowych; kobalt jest bardziej miękki, więc im więcej kobaltu zawiera wkładka, tym będzie bardziej miękka.

Inżynier zajmujący się płytkami z węglika wolframu określił, jaki poziom twardości należy osiągnąć; proces produkcyjny rozpoczyna się od sproszkowanych surowców. Sproszkowany wolfram, kobalt i węgiel są mielone i mieszane razem z alkoholem i wodą, tworząc gęstą zawiesinę. Substancję tę umieszcza się w suszarce, która odparowuje płyny, pozostawiając dokładnie wymieszany proszek. Wkładki węglikowe poddawane są następnie procesowi spiekania, podczas którego są mieszane z polimerem w celu utworzenia pasty, prasowane w matrycach w kształcie wkładek i umieszczane w piecu wysokotemperaturowym w celu spiekania. Na tym etapie polimer topi się z wkładek, a wkładki kurczą się.

Płytki do narzędzi skrawających z węglika wolframu to wymienne nasadki do narzędzi skrawających, które zazwyczaj zawierają rzeczywistą krawędź skrawającą. Zastosowania płytek do narzędzi skrawających obejmują wytaczanie, budowę, przecinanie i przecinanie, wiercenie, rowkowanie, obwiedniowe, frezowanie, górnictwo, piłowanie, ścinanie i cięcie, gwintowanie, gwintowanie, toczenie i toczenie wirnika hamulca.