Wolfraamcarbide, ook wel gecementeerd carbide genoemd, is een relatief kostbaar materiaal dat van cruciaal belang is voor veel productieprocessen. Bij de meeste metaalbewerkingsprocessen worden wisselplaten van wolfraamcarbide gebruikt als gereedschapspunten, omdat gecementeerd carbide uitstekende hardheids- en hittebestendigheidseigenschappen heeft, ideaal voor het boren, kotteren, vormen en vormen van metalen werkstukken. De meeste moderne vlakfrezen, draaibankgereedschappen en vingerfrezen gebruiken deze snijgereedschappen.

Hoe worden wolfraamcarbide inzetstukken gemaakt?
Productie- en bewerkingswerkplaatsen die afhankelijk zijn van hardmetalen wisselplaten voor gereedschappen met hoge snelheid verwerken doorgaans duizenden wisselplaten per jaar. Machine-operators werken elke dag met veel wisselplaten en vertrouwen op hun complexe combinatie van chemie en geometrie om de snijkanten te bieden die nodig zijn voor nauwkeurige productie op hoge snelheid. Als u begrijpt hoe hardmetalen wisselplaten worden gemaakt en hoe de fabricageprocessen van wisselplaten hun mogelijkheden beïnvloeden, kunnen machine-operators en fabrikanten hun gereedschappen en algemene processen beter begrijpen.

Wolfraamcarbide wisselplaten bestaan ​​uit gecementeerd hardmetaal, dat is gemaakt van een combinatie van kobalt en wolfraamcarbide. De harde deeltjes van wolfraamcarbide in de wisselplaat geven de wisselplaat zijn hardheidskwaliteiten, en kobalt fungeert als bindmiddel en houdt de materialen stevig bij elkaar. De grootte van de gebruikte wolfraamkorrels beïnvloedt de hardheid van het inzetstuk; grotere korrels (3-5 micron) resulteren in zachtere, sneller versleten wisselplaatmaterialen, terwijl kleine korrels (minder dan 1 micron) resulteren in extreem harde, slijtvaste wisselplaten. Hoe harder het inzetstuk, hoe brosser het zal zijn. Bij het bewerken van metalen met een uitzonderlijke hardheid worden doorgaans hardere wisselplaten met kleinere korrels gebruikt, terwijl zachtere wisselplaten het vaakst worden gebruikt bij bewerkingsprocessen met onderbroken sneden, waarvoor minder brosse, hardere wisselplaatmaterialen nodig zijn. De verhouding tussen kobalt en wolfraamcarbide beïnvloedt ook de hardheidsniveaus van hardmetalen wisselplaten; kobalt is zachter, dus hoe meer kobalt een inzetstuk bevat, hoe zachter het zal zijn.

De ingenieur van wolfraamcarbide wisselplaten heeft bepaald welk hardheidsniveau moet worden bereikt; het productieproces begint met poedervormige grondstoffen. Poedervormig wolfraam, kobalt en koolstof worden gemalen en gemengd met alcohol en water, waardoor een dikke slurry ontstaat. Deze stof wordt in een droger gedaan, waardoor de vloeistoffen verdampen en er een goed gemengd poeder overblijft. Carbide-inzetstukken ondergaan vervolgens een sinterproces waarbij ze worden gemengd met een polymeer om een ​​pasta te vormen, in inzetvormige matrijzen worden geperst en in een hoogovenoven worden geplaatst om te worden gesinterd. Tijdens deze stap wordt het polymeer uit de inzetstukken gesmolten en krimpen de inzetstukken.

Inzetstukken voor snijgereedschappen van wolfraamcarbide zijn vervangbare hulpstukken voor snijgereedschappen die doorgaans de eigenlijke snijkant bevatten. Toepassingen van snijgereedschapinzetstukken omvatten kotteren, constructie, afsnijden en afsteken, boren, groefsteken, afwikkelen, frezen, mijnbouw, zagen, knippen en snijden, tappen, draadsnijden, draaien en draaien van de remrotor.